Keuzes en zo

Niet weten wat te kiezen, is je dat al eens overkomen?

En dan heb ik het niet over welke koffiekoek je zal nemen bij de bakker of welke kleur je de muur zal geven.

Levensveranderende keuzes, zucht.

Ik ben geen weegschaal maar qua twijfelen kan je me er zeker onder plaatsen.

Onlangs zag ik een traject gericht naar HSP en ik had echt door dat dit voor mij een grote verduidelijking zou kunnen zijn. Echter kostte het traject €900, en die som heb ik simpelweg niet.

Dus ik besloot het niet te doen.

Pijnlijke beslissing want ik heb echt het gevoel dat dit voor mij veel ging kunnen betekenen. Ik besloot te "investeren" in enkele extra boeken, om zo misschien toch wat slimmer te worden over het gegevens van 'hoogsensitiviteit'.

Ik besef dat dit een peulschil is tegenover de informatie die ik zou gekregen hebben in het traject. Investeren in jezelf is zo belangrijk, maar je moet het budget hebben...

En net dat nekt mij al 10 jaar.

Ik moet niet veel hebben, ik wil gewoon ademruimte.

Dat ik mezelf of mijn gezin iets kan kopen zonder te moeten denken: "goh dan gaat dit of dat er deze maand niet afkunnen."

Ik weet heel goed dat er talloze mensen zijn in exact dezelfde situatie ondanks dat niet benoemd zal worden.

En toch is het gewoon KUT!

vb. Mijn dochter wil gaan paardrijden, en dat kan, tot een bepaald aantal keer, dan kan ik niet meer en "moet" ik haar vragen om hier zelf een stuk in te betalen en dat suckt gewoon superhard!!!!

Janaï is 10, die moet nu toch haar eigen hobby niet gaan betalen. Dat vreet aan mij.

Het besef is er ook wel dat ik een huis heb, verbouwd heb en al redelijk wat watertjes heb doorzwommen, maar het feit dat ik haar niet alles kan geven waar ze recht op heeft, is pijnlijk.

Ook zij was een levensveranderende keuze want plots was ze daar, ongepland.

Maar voor mij direct uiterst welkom vanaf het eerste moment.

Laten we het vooral niet hebben over de reactie van de andere partij want voor hem was de keuze ook direct gemaakt. Dat was een keuze waar ik me ZEKER niet ik kon vinden. En dat is geen oordeel naar anderen trouwens, gewoon een keuze die voor mij op dat moment van geen tel was.

En zo werd ik dus alleenstaande mama, door mijn keuze haar niet weg te doen. Ik kon daar niet over nadenken. Rillingen over heel mijn lichaam als ik het hem hoorde zeggen. We zijn nu een dikke 10 jaar later en elke dag besef ik opnieuw dat ik dankbaar ben voor mijn keuze.

Het spreekt voor zich dat ik ook al keuze heb gemaakt waar ik wel spijt van heb.

Zo is mijn opleiding er eentje. Met een diploma schoonheidssverzorging, kom je niet ver. Om aan een andere job te geraken, die (in mijn geval) administratief is, moet je vooral rekenen op de goodwill van een werkgever, want hij/zij moet je de optie willen geven om je te kunnen bewijzen.

Zo had ik geluk ooit een vervangingscontract te kunnen die die me al een mooie administratieve basis gaf op mijn cv.

Nu, die keuze om schoonheidsverzorging te doen in mijn middelbaar was wel eentje waar ik nogal dubbel over denk.

Werkgerelateerd is het een 'slechte' keuze geweest.

Vrije tijd-geralateerd echter was het één van de beste keuzes die ik kon maken.

Ik deed het nooit tegen mijn zin en nu bouw ik verder dan hetgeen ik al kan, ik smeer nu niet alleen, ik maak ook wat ik smeer...

Ik WEET nu wat ik smeer, ik DENK na over wat ik smeer, ik BEPAAL wat ik smeer...

Heb jij al zo'n keuzes gehad? Heb je spijt of blij met je keuze?

Laat het gerust weten via Instagram of het contactformulier.