Onder het motto van Uwe Porters (ja dat is een volgtip!) die wekelijks 'Breek de Week' doet, ben ik hier met een 'Breek de Stilte' blogje.
Dus ja hoor, ik ben er nog. En ja, ik schrijf ook nog.
Minder hier dan ik zou willen maar bon...
Ik moet eerlijk toegeven dat 2022 nogal een overweldigend jaar was als ik er nu op terug kijk.
Zowel op mentaal vlak als werk-gerelateerd, kwam er veel op me af.
Alles op zijn tijd, komt het wel goed, daar geloof ik in. Het één heeft wel duidelijk meer tijd nodig dan het andere.
Over naar de orde van de dag!
Weet je waarom ik vandaag een blogje wou schrijven?
Er staat iets spannends op mijn agenda morgen!
Oké voor velen zal dit banaal klinken, dat besef ik heel goed maar persoonlijk vind ik het een hele grote stap. Vanaf morgen stap ik over naar een hormonenvrij leven. Het hormoonspiraal gaat er uit en dan houdt het op. Bijna 20 jaar lang (en op 2 zwangerschappen na) was er anticonceptie in mijn lichaam dus dat dit heel veel zal veranderen, is wel heel zeker.
STOP!!! En voor jullie denken: woohoo baby upcoming!
No way!
Die fase in ons leven is gepasseerd. De hubby heeft gekozen om een vasectomie te laten doen, waarvoor dank liefje! Zo kan ik die kunstmatige hormonen ook achterwege laten en gaan we voor puur natuur.
Dat ik die "Moeder Natuur" nog zal vervloeken, komende periode? Misschien.
Al ben ik er op dit moment meer van overtuigd dat ik mijn lichaam echt een groot plezier ga doen. Er zijn er mij al zo ontzettend veel voorgegaan, en degene die ik ken, beweren allemaal dat ze het nooit meer anders zouden doen.
Ik wil me verdiepen in de verschillende fases en mijn vrouwelijkheid omarmen, leven op het ritme van mijn cyclus want die kan ons zo ontzettend veel leren.
O zo klaar hiervoor.
Het feit dat mijn dochter 12 jaar wordt, doet me ook veel nadenken over hoe ik het haar het best kan leren. Om die maandelijkse periode niet te aanzien als 'boete doen' omdat je vrouw bent. Om juist blij te zijn dat je lichaam dit kan.
Een tijdje geleden, deed ik een revalidatietherapie en ook daar kwam het vaak aan bod dat er velen zijn die dezelfde diagnose hadden als mij maar ook veel minder symptomen hadden eenmaal ze waren gestopt met
hun hormonale anticonceptie.
Vaak hoor ik dat mijn mannelijke vrienden ook gewoon die vasectomie niet zien zitten. Terwijl het eigenlijk echt niet veel inhoud en je doet er je vrouw/lief/vriendin zo een ontzettend groot plezier mee als zij ook hormoonvrij wil zijn.
Hoe staan jullie tegenover anticonceptie? Of ben jij (recent) gestopt met anticonceptie? Ik hoor graag jullie ervaringen hiermee.
Bovendien zijn tips om mijn dochter klaar te stomen om haar vrouwelijkheid te omarmen ook zeker welkom. Iets met een voorbereid m/v/x is er twee waard ;-)
Tot de volgende!